Włodawa jest to miasto z siedzibą gminy. Położone na Garbie Włodawskim w dolinie Bugu i Włodawki. Obszar gminy zajmuje północno-wschodnią część województwa lubelskiego i od wschodu przylega do granicy z Białorusią. Historia miejscowości zaczęła się już w XIII w. jednak z tamtego okresu nie zachowały się żadne dokumenty. Miasto położone nad rzeką, w średniowieczu pełniło rolę punktu tranzytowego miedzy południowo wschodnimi rubieżami Rzeczpospolitej a jej częścią północną. W tym czasie miasto dynamicznie się rozwijało, a mieszkańcy bogacili się. Po reformacji wielu polskich mieszczan i część szlachty przeszła na Kalwinizm. Miasto stało się ważnym ośrodkiem tego wyznania, w 1624 r. we Włodawie wybudowano szkołę i kalwiński zbór. Natomiast w 1634 w mieście zorganizowano synod kalwiński, który ustalił jednolitą formę obrzędów w trakcie odprawiania nabożeństw. Włodawa nieco straciła na znaczeniu, gdy po najeździe kozaków (1648), miasto zostało zniszczone, a znaczna część mieszkańców wymordowana. Następne lata to napływ ludności pochodzenia żydowskiego i miasto zaczęło dźwigać się z ruin. Ludność żydowska zamieszkiwała we Włodawie do wybuchu II wojny światowej (1939) po zajęciu Polski przez nazistów Żydzi włodawscy podzielili los swych ziomków z reszty kraju. O wielokulturowym charakterze miasta świadczą zachowane do dnia dzisiejszego zabytki: barokowy kościół pw. św. Ludwika z XVIII w., prawosławna cerkiew z XIX w. w stylu bizantyjsko-rosyjskim z domieszką stylu klasycystycznego oraz synagoga, która jest unikatem w skali kraju, bowiem naziści niszczyli wszystko co miało związek z religią mojżeszową. Należy również wspomnieć, że na terenie gminy hitlerowcy zorganizowali obóz koncentracyjny w Sobibirze.
Jeżeli zwiedzimy Włodawa, warto wyjść poza granice miasta. Wijące się leśne ścieżyny Sobiboru doprowadzą nas nad malowniczo położone jeziora: jezioro Białe, Czarne, Święte, Glinki to tylko niektóre akweny wodne na terenie gminy. Jezioro Białe polecane jest miłośnikom sportów wodnych, Glinki przeznaczone jest dla amatorów plażowania i wędkarzy, bowiem nie chałasuja tu silniki motorówek i wodnych skuterów. Z kolei kajakarze długodystansowi mogą spłynąć Włodawką. Jeżeli Sobiborskie Lasy chcemy zwiedzić na końskim grzbiecie to warto poszukać gospodarstwa agroturystycznego z hodowlą koni, w gminie jest wiele takich gospodarstw, więc nie powinno być z tym problemu. Do wycieczek konnych przygotowane są specjalne szlaki, dzięki temu mamy pewność, że w trakcie cwałowania nie wpadniemy na pieszego turystę. Jednak w trakcie wędrówki po sobiborskich lasach należy zachować ostrożność i lepiej na szlak wybrać się w większej grupie, w tych lasach żerują wilki, łosie, dziki, które mogą sprawić nam kłopot, oraz zwierzęta mniej groźne: żółwie błotne, orliki, cietrzewie. Miłośnicy dwóch kółek również mają wyznaczone szlaki, na terenie gminy działa wypożyczalnia rowerów, wiec na wakacje nie trzeba zabierać własnego pojazdu. Po zwiedzeniu okolicy możemy wrócić na kwaterę i pożywić się strawą przygotowaną przez miejscowych znawców sztuki kulinarnej, a wieczorem obowiązkowe ognisko z pieczonymi kiełbaskami. Po sobiborskich lasach można również zorganizować obóz wędrowny. Liczne w gminie gospodarstwa agroturystyczne, za niewielką opłatą przyjmą nas pod swój dach i przygotują ciepłą strawę.
