Nałęczów to miasto uzdrowiskowe leżące w województwie lubelskim. Historia miejscowości zaczęła się na przełomie VIII i IX w. W średniowieczu na osady zdarzały się często, więc założyciele osad zwracali szczególną uwagę na walory obronne przyszłego grodu. Tak było w przypadku Nałęczowa. Pierwotnie gród nazywał się Bochotnią, co miało związek z przepływającą rzeką Bochotniczanką. W początkach państwa polskiego w Bochotni utworzona parafię. Ludność ówczesnej osady zajmowała się rolnictwem. Młyny i spichlerze gwarantowały mieszkańcom dostatek, ale tereny te również były areną wielu bitew i najazdów obcych wojsk. Tragiczny w skutkach okazał się okres reformacji. Zniszczenia w konsekwencji doprowadziły do upadku osady w XVII w. sytuacja poprawiła się w XVIII w. gdy ochotnickie dobra przejął Stanisław Małachowski herbu Nałęcz. Od nazwy herbowej powstała nazwa Nałęczów, najpierw był to folwark, potem wieś a w późniejszym czasie miasto. Wody lecznicze Nałęczowa odkrył daleki kuzyn Stanisława, Antoni Małachowski, który odkupił od niego dobra nałęczowskie. Antoniemu nie dopisywało zdrowie, cierpiąc na podagrę, zażywał wodnych kąpieli i trochę przypadkowo znalazł lekarstwo na swoje dolegliwości w nałęczowskich źródłach. Uzdrowisko urządziła rodzina Małachowskich już po śmierci Antoniego (1796). Uzdrowisko funkcjonowało do wybuchu powstania listopadowego, w wyniku którego uzdrowisko zostało zrujnowane, a właściciele nie zdołali go odbudować. Pod koniec XIX w. trzech lekarzy wskrzesiło uzdrowisko nałęczowskie.
Do popularności kurortu przyczynili się znani pisarze B. Prus i późniejszy noblista H. Sienkiewicz. Wybuch I wojny św. znów doprowadził do zniszczeń, ale w czasach II RP Nałęczów znów zyskał na znaczeniu. Po zajęciu Polski przez hitlerowskie Niemcy w Nałęczowie urządzono kwatery dla wojska, doszczętnie dewastując ośrodek. Hitlerowcy nie oszczędzili również mieszkańców Nałęczowa, zwłaszcza tych pochodzenia żydowskiego. Władze PRL-u znów musiały odbudowywać kurort. Nałęczów otrzymał prawa miejskie i przez cały okres PRL-u przyjmował kuracjuszy. Obecnie Uzdrowisko służy kuracjuszom i turystom i miejmy nadzieję, że tak już zostanie. Mimo burzliwej historii w mieście przetrwało kilka cennych zabytków. Pałac Małachowskich w stylu barokowym z końca XVIII w., otoczony wspaniałym parkiem, który po zniszczeniach wojennych został starannie odrestaurowany, zarówno zewnątrz jak i wewnątrz. Dziś mieści się w nim muzeum Henryka Sienkiewicza, ale warto się również przyjrzeć samemu pałacowi. Obok pałacu stoi gmach zwany „oficyną pałacową. Piętrowy budynek pochodzi z początków XVII w i pierwotnie był to dwór należący do rodziny Gałęzowskich. Mimo zniszczeń wojennych i burzliwej historii przetrwały również nałęczowskie łazienki, oraz domki uzdrowiskowe które ukazują zmianę stylów w budownictwie na przestrzeni wieków. Dziś są to unikatowe zabytki świadczą o historii uzdrowiska. Kościół barokowy z początku XVII w., to kolejny zabytek miasta. Z kolei ulica Lipowa to niezwykły pomnik przyrody, rośnie na niej wiele drzew, których wiek określa się na ponad 100 lat. Po zwiedzeniu miasta można wyjść poza Nałęczów i pooddychać świeżym powietrzem w pobliskich lasach.
