Miasto położone w województwie lubelskim. W tej części Małopolski, a obecnie Lubelszczyzno ludność osiedlała się stosunkowo późno. Teren trudno dostępny, gęsto zalesiony, poprzecinany licznymi bagnami przez wiele wieków nie zachęcał do zamieszkania. Sytuacja zmieniła się w XVI w. miejscowość Biała, bo tak brzmiała pierwotna nazwa Janowa otrzymała przywilej lokacyjny od Króla Władysława IV (1640). Nazwa miejscowości miała związek z przepływającą niedaleko rzeką o tej nazwie. Założycielką miasta była Katarzyna Zamoyska z Ostrogskich. Założycielka zmieniła nazwę miasta po urodzeniu syna Jana. Od początku swego istnienia miasto wchodziło w skład dóbr rodziny Zamoyskich. (tzw. Ordynacji). W XVII w. miasto posiadało wiele przywilejów. Na jego terenie organizowany jarmarki i tygodniowe targi, które odbywały się w każdy poniedziałek, oczywiście z wyjątkiem świąt. Miasto rozwijało się, a ludzie żyli w co raz większym dostatku. Jednak tragiczne losy Lubelszczyzny nie oszczędziły również Janowa. Na mocy traktatu rozbiorowego miasto znalazło się w granicach Austrii, podczas Insurekcji kościuszkowskiej janowscy sukiennicy dostarczali towar dla kościuszkowskiego wojska, więc po ponownym zajęciu miasta przez Austriaków na miasto spadły represje. Krótko po tym miasto strawił pożar. Kilkadziesiąt lat później, gdy mieszkańcy dźwignęli się z ruin wybuchło Powstanie Listopadowe, które ponownie przyczyniło się do klęski mieszkańców. Sytuacja powtórzyła się po Powstaniu Styczniowym. Mimo to w drugiej połowie XIX w Janów odzyskiwał dawną świetność. Jednak prosperita trwała tylko do 1914 r.
W czasie działań wojennych przez miasto wielokrotnie przetaczał się front, co doprowadziło do zniszczenia. Sytuacja poprawiła się w dwudziestoleciu między wojennym, ale II wojna światowa znów przerwała dynamiczny rozwój miasta. Bombardowania, pożary i egzekucje w czasie hitlerowskiej okupacji były dla mieszkańców Janowa codziennością. Hitlerowcy wymordowali niemal w całości janowskich Żydów oraz wielu ludzi polskiego pochodzenia. Na terenie Lubelszczyzny działały oddziały partyzanckie dwóch, wrogo nastawionych do siebie obozów. Popierana przez Stalina Armia Ludowa oraz reprezentująca Rząd Londyński Armia Krajowa, drogi partyzanckie często się krzyżowały, gdy był wspólny wróg to do konfrontacji nie dochodziło. Jednak po zakończeniu działań wojennych teren Lubelszczyzny był areną wojny domowej, gdzie Polak strzelał do Polaka, a niekiedy sąsiad do sąsiada. Sytuacja zmieniła się w latach 50-tych XX w. Wtedy sytuacja znacznie się uspokoiła i mieszkańcy mogli ponownie dźwigać swoje miasto z ruin. W Janowie poza szlakami turystycznymi w licznych kompleksach leśnych, gdzie znajdują wspaniałe pomniki przyrody warto zobaczyć zabytkowy janowski rynek, kościół pw. Jana Chrzciciela, Sanktuarium matki Bożej Różańcowej z XVII w. Na amatorów sportów wodnych czeka sztuczny akwen o powierzchni 40 ha z plażą i sprzętem pływającym. Wspaniała baza noclegowa zapewni wędrowcom spoczynek w komfortowych warunkach. Tutejsza kuchnia oparta na miejscowych produktach napełni turystyczne żołądki, tak aby w naszych umysłach pozostały wspaniałe wrażenia.
