Od VII wieku istniała osada i gród Drawsko Pomorskie , usytuowane nad rzeką Drawą na Pojezierzu Drawskim . Pierwotnie ziemie te należały do państwa polskiego, później jako Nowa Marchia stały się własnością margrabiów brandenburskich. Prawa miejskie, czyli lokację miasto otrzymało 8 marca 1297 roku z rąk Ottona IV i Konrada I. Pierwszym sołtysem był Arnold von Goltz. Władysław Łokietek i Kazimierz Wielki próbowali odzyskać miasto dla Polski. W 1402 roku Drawsko Pomorskie stało się własnością Zakonu Krzyżackiego po kupnie tych ziem przez Konrada von Jungingen. Po bitwie pod Grunwaldem kolejna próba odzyskania Drawska dla Polski skończyła się niepowodzeniem i miasto nadal należało do suwerennej Nowej Marchii.