Łobozew Górny, niewielka wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w gminie Ustrzyki Dolne. Wieś znajduje się w dolinie potoku Łoboźnica między Pasmem Żukowa (742 m) a masywem Jawora (741 m) i liczy około 600 mieszkańców. W latach 1952 - 1954 miejscowość była siedzibą gminy Łobozew.
Nazwa wsi pochodzi od „łabuzi”, czyli chaszczy i oznacza zarośla z zielskiem, chwastami i chrustem.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1526, lokowanej, podobnie jak inne w okolicy, przez Kmitów na prawie wołoskim. W roku 1627, podczas ostatniego już najazdu czambułów tatarskich Nuradyn - Soltana na Bieszczady, we wsi ocalało tylko 5 domów. Mieszkańców uprowadzono do niewoli bądź wymordowano. W okresie I wojny światowej we wsi funkcjonowały cegielnia oraz browar. Po II wojnie światowej, do roku 1951, Łobozew znajdował się w granicach ZSRR.
Do najważniejszych zabytków wsi należą:
- drewniany, rzymskokatolicki kościół pw. Najświętszego Serca Jezusa z 1887 roku, przebudowywany w XIX i XX wieku. Obecną formę uzyskał po gruntownym remoncie w roku 2002. Z oryginalnego wyposażenia zachował się jedynie krzyż procesyjny z XIX wieku. W pobliżu znajduje się dzwonnica drewniana konstrukcji słupowej.
- Kaplica Św. Antoniego zbudowana ok. 1920 roku z ołtarzykiem z I połowy XVII wieku;
- Dwór zbudowany przez Leszczyńskich, pochodzący z II połowy XIX wieku, w którym obecnie znajduje się szkoła podstawowa. W latach świetności dwór otaczał park podworski przechodzący gładko w naturalny las.
- pomnik z tablicą upamiętniającą śmierć jedenastu mieszkańców wsi zamordowanych w 1944 roku przez hitlerowców.
W Łobozewie znajduje się erygowana przez biskupa Józefa Sebastiana Pelczara w 1913 roku parafia rzymsko – katolicka. Obecnie liczy ona około 186 rodzin.
W Łobozewie znajdują się liczne pomniki przyrody, w tym np. stare brzozy, lipy, klony, lipy szerokolistne i dęby szypułkowe. W miejscu po cerkwi z 1846 roku stoją trzy kilkusetletnie lipy i dąb, a w dolnych partiach ogrodu rosną majestatyczne modrzewie. Nieopodal wsi mieści się Jezioro Solińskie i mierząca 81,8 metrów wysokości zapora wraz z hydroelektrownią wodną.
Turystyka we wsi, podobnie jak w pobliskich miejscowościach, skupiona jest głównie wokół sportów wodnych mających ścisły związek z Jeziorem Solińskim oraz agroturystyki. Ponadto chętnych do wędrówek pieszych przyciągają liczne trasy turystyczne, zarówno spacerowe jak i i rowerowe. Wielbicielom wędkarstwa okolice oferują stawy rybne z możliwością połowu ryb.
Tak jak większość miejscowości w Bieszczadach, Łobozew Górny stał się miejscem wakacyjnych wypadów urlopowych i weekendowych. Poza wiadomymi walorami przyrodniczymi, doskonałą zachętę dla wielbicieli wypoczynku w górach powinien stanowić fakt, iż Łobozew jest świetną bazą wypadową w góry.
Ponadto we wsi funkcjonuje pole namiotowe oraz Wiejski Ośrodek Zdrowia.
W 2009 roku odbył się przetarg na modernizację ewidencji gruntów i budynków wsi Łobozew Górny.