W pobliżu ujścia Kamieniczki do Warty leży mała wieś Kamienica Polska. Jej początkiem była średniowieczna kuźnica należąca do parafii w Koziegłowach. Do 1519 roku należała do rycerskiego rodu Lisów, potem do kapituły krakowskiej. W 1818 roku córka ekonoma biskupich dóbr siewierskich Antonina Wędrychowska herbu Ślepowron i jej mąż Florian Sadowski herbu Nałęcz sprzedają wieś i dwa folwarki kolonistom przybyłym tu z północnych Czech i ze Śląska. Znaczącą grupę wśród nich stanowili tkacze z okręgu Hradec Kralove. Była to umowa o charakterze prywatnym, wcześniejsza o kilka lat od podobnej akcji "oficjalnej" w Łodzi. Między 1827 a 1857 rokiem liczba mieszkańców Kamienicy Polskiej zwiększyła się z 590 do 1553 mieszkańców. Działało tutaj ponad 300 warsztatów tkackich, w których majdstrowie wyzwolili wielu czeladników i uczniów. W latach czterdziestych XIX wieku wyszkoleni majstrowie i czeladnicy przenosili sie do dynamicznie rozwijającej się Łodzi i innych ośrodków tkackich, takich jak Pabianice, Żyrardów, Tomaszów Mazowiecki, Częstochowa, Zawiercie czy czeskie kolonie na Wołyniu.