Zamek Książąt Pomorskich w Darłowie

Jest to budynek niewątpliwie niezwykły. Jest to bowiem jedyny nadmorski zamek wybudowany w stylu gotyckim. Jego plan zbliżony jest do kwadratu z wieżą, które wysokość wynosi blisko 24 metry. Jak podają źródła jego budowa zaczęła się w XIV wieku. W latach późniejszych służył głównie za magazyn, a nawet więzienie. Dopiero w latach 30-tych XX wieku uczyniono z niego muzeum.

Wracając do początków tej budowli warto nadmienić fakt, że był to zamek niezwykle okazały i piękny. W związku z tym ówczesny jego zarządca zorganizował tam zjazd książąt pomorskich, który miał miejsce w 1372 roku.

Zamek był niezwykle okazałą budowlą. Jego dziedziniec otaczały mury warowne, a wjazd do niego od strony miasta prowadził przez most na kanale młyńskim. Nad bramą znajdowała się strzelnica i miejsce gdzie stacjonowała straż zamku.

Wysoka brama wysunięta na południową stronę miała pełnić funkcję obronną. Chronić miała nie tylko zamek, ale także port i miasto przed napaścią z kierunku południowego. To właśnie do tej wieży przylegał najważniejszy budynek zamku gdzie mieściła się sala reprezentacyjna oraz pomieszczenia mieszkalne dla zamieszkujących zamek książąt. Służba zamieszkiwała wschodnią część zamku.

Przez setki lat istnienia zamku próbowano go ciągle modernizować i u rozbudowywać, mimo iż był tylko siedzibą tymczasową dbano by nie tracił swego dawnego uroku.

Wśród książąt, którzy dbali o piękny wygląd zamku, ale także o jego funkcję obronne należy wymienić księża Eryka, który doprowadził do jego rozbudowy i ulepszenia systemu obronnego.  Kolejna rozbudowa jak podają źródła są dziełem księcia Bogusława. To za jego czasów rozburzono zachodnie skrzydło zamku i wybudowano tzw. skrzydło wieprzańskie , które pełnić miało funkcje reprezentacyjne. Nazywano je niekiedy skrzydłem Białej Damy Zofii. Mimo licznych remontów jakie przeprowadzano na przełomie wieków, zamek wciąż wydawał się za mały dla mieszkańców, których potrzeby stale rosły. Kolejna rozbudowa darłowskiego zamku dokonała się z inicjatywy  księcia Barnima XI. To właśnie dzięki niemu nadbudowano o kolejne kondygnacje skrzydło wschodnie. Pojawiły się tam nowe apartamenty dla rodziny książęcej i sala reprezentacyjna.  Były to ostatnie rozbudowy o gotyckim charakterze. Jednak nie były to ostatnie remonty w dziejach zamku.

Kolejne zostały przeprowadzone przez ksiecia Jana Fryderyka w latach 70-tych XVI wieku. Wzniesiono wtedy liczący cztery kondygnacje budynek bramny o renesansowym wystroju. Jego pierwsze piętro zajmowała jadalnia, drugie sypialnie, ostatnia kondygnacja była siedzibą książęcego krawca. Miał tam zarówno swoje mieszkanie jak i pracownię krawiecką. Jak można doczytać się w kronikach ostatnią przebudową zamku zajął się  książę Bogusław XIV. Wybito wtedy duże otwory okienne w murze obronnym na wysokości drugiego i trzeciego piętra. Istniejącą dotychczas salę rycerską przebudowano tak by mogła pełnić funkcję kaplicy. Służyła ona wiernym długi czas jako kaplica św. Elżbiety. Ponieważ to właśnie Elżbiecie żonie Bogusława zawdzięczała całe wyposażenie sakralne, które się  w niej znajdowało.  Po śmierci męża Elżbieta jako księżna wzięła pod swe władania cały zamek i okręg darłowski, a większość swego majątku przekazała na rzecz świątyni.