Boruja to wieś położona w Wielkopolsce, w powiecie wolsztyńskim, na terenie gminy Siedlec. Leży nad rzeką Szarka w rejonie bogatym w jeziora i lasy. Jest to piękna okolica, w której panuje mikroklimat sprzyjający wypoczynkowi. Pierwsza pisana wzmianka o wsi pochodzi z 1409 roku, wówczas należała do rodziny Głowaczów, potem do rodziny Zbąskich. Ważną datą w historii wsi był 1 maja 1785 roku, kiedy została przeniesiona na prawa wsi olęderskiej, co oznacza, że jej mieszkańcy byli ludźmi wolnymi i mieli swój samorząd. Wieś ma charakterystyczną drewnianą zabudowę, domy postawione są szczytem do ulicy, a stodoły zlokalizowane są od strony pola. Zlokalizowane są tu gospodarstwa ekologiczne i jedno z pierwszych w regionie gospodarstw agroturystycznych. Jest to Pella & Wacek w Stodole. W 2010 roku został uznany za najlepszy obiekt turystyczny na obszarach wiejskich w Wielkopolsce, a w 2002 roku otrzymał III nagrodę Ministra Ochrony Środowiska w Ogólnopolskim Konkursie Gospodarstw Agroturystycznych. Ponadto otrzymali nagrody za różne dania.
Najbliżej położone Jezioro Kuźnickie ma I klasę czystości. W takich warunkach naprawdę można odpocząć od miasta, co doceniają liczni przybysze zza granicy. A w pobliżu położone są trzy miasta, w których też można ciekawie spędzić czas. W Nowym Tomyślu znajduje się największy na świecie kosz wiklinowy, który został wpisany do księgi Guinessa. Małe dzieci warto zabrać do zoo, gdy już zapoznają się ze zwierzakami w gospodarstwie. Wolsztyn to piękne miasto, które jest ośrodkiem sportów wodnych (położone jest między dwoma jeziorami), ale najbardziej znanym obiektem jest czynna Parowozownia. Jest to czynny obiekt, a nie skansen czy muzeum. Można oglądać parowozy i całe zaplecze techniczne. Można jechać zwykłym pociągiem, ciągniętym przez parowóz, jest to rozkładowy pociąg do Poznania albo Lubonia. Można trafić na pociąg specjalny, pociąg retro albo Paradę Parowozów. Przeżycie jedyne w swoim rodzaju, to jest ostatnie takie miejsce w Europie. Inną miejscowością wartą zobaczenia jest Zbąszyń. Założony został prawdopodobnie w X wieku, a pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1231 roku. Położony jest na dawnym szlaku prowadzącym na Łużyce, na wyspie w dolinie między Obrą a Jeziorem Zbąszyńskim. Należał do Piastów, książąt śląskich, książąt pomorskich, bandy zbójów, był zastawiony Krzyżakom, należał do margrabiego brandenburskiego Waldemara i do czeskiego króla Jana Luksemburskiego. Oczywiście w takim miejscu istniała obronna fortalicja. Najbardziej okazały wygląd miała w 1627 roku, gdy kasztelan bydgoski Abraham Ciśnicki ukończył budowę jedynej w Wielkopolsce bastionowej rezydencji typu palazzo in fortezza, częściowo rozebranej przez władze niemiecie około 1907 roku. Dzisiaj z tej budowli została wieża, fragmenty bastionów i fosy oraz wałów. W wieży mieści się oddział Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej. Otoczona jest malowniczym parkiem.
W pobliżu leżą też miejscowości Boruja Kościelna i Boruja Nowa , każda z charakterystyczną zabudową , obie warte zobaczenia.
Można nic nie zwiedzać, tylko aktywnie wypoczywać w Borui na łonie natury, gospodarze dbają, żeby goście się nie nudzili i proponują różne interesujące rozrywki.