Szczawnica to miasto położone między Pieninami a Beskidem Sądeckim w dolinie potoku Grajcarka. Nazwa pochodzi od góralskiej nazwy kwaśnych wód. Tereny te na początku były królewszczyznami, w 1257 roku Bolesław Wstydliwy darował te ziemie swojej żonie Kindze, potem należały do SS. Klarysek, potem do Kazimierza wielkiego. Około 1350 roku w Szczawnicy istniała parafia. Około 1550 wybudowano drewniany kościół (rozebrany w 1894 roku). Z roku 1559 pochodzi zapis o wybrańcu Pawle Fleszarze upominającym się o swe prawa i na zamku czorsztyńskim na śmierć zamrożonym (oj, działo się...).
W latach 1669-1672 odnotowano powstania chłopskie. Od XVII wieku znane są właściwości lecznicze źródeł. Potem trwa okres wojen zakończonych przyłączeniem Szczawnicy do Węgier. W 1810 roku dr Rhodius z Krakowa przeprowadził pierwszą analizę wody. Około 1816 roku Józef Zachwieja (zwany Józiopankiem) zaczyna butelkować wodę z bezimiennego źródła, które w 1820 roku sprzedaje Janowi Kutscherze. Ten dalej butelkuje wodę (zamykając butelki smołą) i buduje pierwsze skromne zabudowania zdrojowe. W 1828 roku dobra szczawnickie, łącznie ze źródłami, nabywa Józefina Szalay. Od 1842 zaczyna się okres rozbudowy uzdrowiska, W 1876 po śmierci Józefa Stefana Szalaya, na mocy testamentu, Zakłady Zdrojowe stają się własnością Akademii Umiejętności w Krakowie.
W 1880 roku właścicielem części dóbr szczawnickich zostaje Feliks z Pławic Pławicki (jeden z twórców Towarzystwa Tatrzańskiego, poseł na sejm Galicyjski). Od 1909 roku zaczyna sie okres stagnacji uzdrowiska, a Akademia Umiejętności sprzedaje Zakłady Zdrojowe hrabiemu Adamowi Stadnickiemu. Budowane jest inhalatorium, nowe ujęcia wodne, przeprowadzono kanalizację. W 1948 roku nastąpiło upaństwowienie uzdrowiska. W 1962 roku Szczawnica otrzymuje prawa miejskie. W latach 1973-1982 funkcjonuje twór Szczawnica-Krościenko. W 2005 roku na mocy porozumienia sądowego uzdrowisko wróciło do przedwojennych właścicieli. Powstaje Muzeum Uzdrowiskowe.
Zwiedzać można miasto Szczawnica, uzdrowisko i okolice. Przez Szczawnicę prowadza różne szlaki turystyczne.
Uzdrowisko specjalizuje się w leczeniu chorób górnych dróg oddechowych, przewlekłych stanów zapalnych nosa, zatok, gardła i krtani, schorzeń aparatu głosowego z przeciążenia nadmiernym wysiłkiem, schorzeń alergicznych górnych dróg oddechowych i astmy oskrzelowej. Ponadto prowadzi się leczenie balneologiczne schorzeń narządu ruchu (gł. zespoły bólowe kręgosłupa i schorzenia reumatyczne). Uzdrowisko posiada 12 źródeł wód mineralnych, są to szczawy wodorowęglanowe, sodowe, jodkowe i bromowe. Sanatoria mogą miesięcznie przyjąć około 300 pacjentów.
Są różne możliwości wypoczynku w tej okolicy np. Dunajec jest największym i najpopularniejszym łowiskiem muchowym w Polsce, a na terenie schroniska Pod Durbaszką prowadzone są kursy latania na paralotniach. Jest w czym wybierać.
