Powidz jest wsią położoną w Wielkopolsce nad Jeziorem Powidzkim. W 1243 roku książę Bolesław Pobożny zezwolił lokować tu osadą na prawie niemieckim. Nie ustalono, czy doszło do lokacji. Pierwsza wzmianka o mieście Powidz pochodzi z 1352 roku. Przywilej miejski był potwierdzany przez Kazimierza Wielkiego, Kazimierza Jagiellończyka, Zygmunta Augusta i Stefana Batorego. Herbem jest złota korona królewska na czerwonym polu. Prawa miejskie stracił Powidz w 1934 roku. Dzis jest siedzibą małej gminy położonej miedzy jeziorami Powidzkim a Niedzięgiel. Jest to powidzko-bieniszewski obszar krajobrazu chronionego i wchodzi w skład Powidzkiego Parku Krajobrazowego. Lasy stanowią 43 % powierzchni gminy. Jezioro Powidzkie jest największym jeziorem województwa wielkopolskiego. Jest jeziorem polodowcowym typu rynnowego, na środku ma małą wyspę, która powstała z mielizny. Objęte jest strefą ciszy, reprezentowana jest tu obficie flora i fauna. Na głębokosci 5m widoczne jest dno ze spacerującymi rakami. Kilka lat temu Sanepid określał wodę jako pitną, co najlepiej świadczy o klasie czystości. Tereny wokół jeziora to działki rekreacyjne i gospodarstwa agroturystyczne. To jest raj dla żeglarzy, windsurfingowców i wędkarzy. Można tu złowić tak rzadko spotykaną rybę jak sielawa, a oprócz tego sieje, szczupaki, liny, sumy, węgorze, okonie i sandacze. Tradycyjnie co tydzień odbywają sie tutaj regaty, w różnych zatokach.
Powidzki Park Krajobrazowy obejmuje 17 jezior polodowcowych. Cały obszar ma różnorodną budowę geologiczną ze znacznym zróżnicowaniem wilgotności terenu. Powoduje to znaczne zróżnicowanie roślinności, od zbiorowisk wodnych, bagiennych, szuwarowych i torfowych po zarośla ruderalne. Zachowały się zespoły roślinności w stanie zbliżonym do naturalnego. 15% tutejszej flory podlega ochronie ścisłej lub częściowej. Podobnie liczne są gatunki występujących tutaj zwierząt, wśród nich również spotykamy gatunki chronione. Można spotkać się tu z łosiem. Żyją tu traszki i rzadkie gatunki żab, traszki, zaskrońce, padalce i gniewosz plamisty. Wyjątkowo licznie reprezentowany jest świat ptaków, wiele gatunków ma w okolicach miejsca lęgowe. Bardzo wiele ssaków upodobało sobie ten teren: jeże, krety, różne gatunki nietoperzy, szaraki, lisy, jenoty, borsuki, kuny, łasice, wydry, tchórze, gronostaje, jelenie, daniele i wiele innych.
W samym Powidzu warto obejrzeć kościół pw. św. Mikołaja wybudowany w 1863 roku w stylu neogotyckim. Polichromie wykonano techniką sgraffito w 1958 roku. Góra Zamkowa jest szczytem grodziska stożkowego, znaleziono tam fragmenty średniowiecznych naczyń. Figura św. Ducha jest podobno jedna z czterech istniejących w Europie. Oryginalna uległa zniszczeniu i dzisiaj możemy oglądać tylko kopię. Oryginał stał w przytułku pw.św. Ducha dla starszych ludzi, a kopię wykonano dzięki staraniom pracowników powidzkiego tartaku. Młodszych zainteresuje XIX-wieczny wiatrak koźlak. W Izbie Muzealnej, która powstała w 2006 roku można oglądać eksponaty wydobyte z głębin jeziora. Najstarsze pochodzą z epoki brązu i żelaza.